Przyjaciel zabrał mnie do psychologa. Jak byłem synem bogów, kapitanem misji kosmicznej i prowadziłem kronikę swojego szaleństwa

Fascynujący autofikcyjny utwór, historia o chorobie i uzdrowieniu, o granicach "normalności" i o tym, co przeżywa człowiek, który traci zmysły, nie zdając sobie z tego sprawy. Tak mogliby opowiedzieć o sobie Billy Milligan lub bohaterowie opowieści Oliviera Sacksa. Czytając tę... książkę, absolutnie każdy może na siebie wziąć to, o czym pisze autor. To nie tylko historia o "szaleństwie" — porusza głębokie pytania światopoglądowe i egzystencjalne. Jest napisana dynamicznie, wciągająco, w dialogu z czytelnikiem, można nawet powiedzieć, interaktywna. Autor miejscami bawi się z nami: na przykład opisując różne głosy w swojej głowie, nagle pyta: "Czy czytasz te wersy swoim czy moim głosem? Co, nie zadrżało serce, prawda?" (czytelnicze serce w tym momencie rzeczywiście zadrżało). Od tekstu nie można się oderwać. I mimo że temat jest skomplikowany, książka pozostawia inspirujące i afirmujące życie posmak. Dla kogo jest ta książka Dla miłośników "Tajemniczej historii Billy'ego Milligana", "Człowieka, który pomylił swoją żonę z kapeluszem" i "Kwiatów dla Algernona". Od autora Kilka lat temu całkowicie się załamałem. Na tyle, że musieli mnie przywiązać do łóżka w szpitalu psychiatrycznym, abym nie mógł sobie zrobić krzywdy. Nie mam pojęcia, kiedy zaczęło się moje szaleństwo. Gdyby ludzie wiedzieli, jak często czują się zagubieni, przestaliby bać się o tym głośno mówić. Napisałem tę książkę przede wszystkim dla siebie na wypadek, gdyby głosy w mojej głowie znowu wzbudziły chaos, oraz dla tych, którzy przeszli przez podobne doświadczenie — może moje doświadczenie jakoś im pomoże. Odtwarzanie siebie od podstaw to wyczerpująca praca, ale i fascynująca, ponieważ wraca do ciebie zdolność przeżywania prawdziwych emocji. W pewnym pięknym momencie zrozumiesz, że tworzysz osobę, którą chcesz być.