I wszędzie kosmos

Wiktor Aleksandrowicz Sosnora (1936–2019) — poeta, dramaturg, prozaik, tłumacz. Bezpośredni kontynuator tradycji rosyjskiego literackiego awangardy i bezsprzeczny klasyk, którego twórcze dziedzictwo wciąż czeka na zrozumienie. Przez wiele lat kierował literackim stowarzyszeniem w Leningradzie. Pisanie wierszy zaczął w wieku szesnastu lat,... ale wczesnych wierszy zachowało się bardzo mało — autor, według jego własnych słów, odczuwał „ciąg do samozniszczenia” i wiele po prostu zniszczył. Jego wiersze inspirowane „Słowem o pułku Igora” przyniosły mu zasłużoną sławę: „W ciągu czterech miesięcy stałem się sławny, publikowany w najwyżej partyjnych wydaniach i wszedłem do pierwszej czwórki poetów w kraju.” Ale jego twórczość nie poddawała się ani stymulom, ani ograniczeniom, był artystą, odznaczającym się jakąś pierwotną, kosmiczną wewnętrzną wolnością. „Nigdy nie pisałem ani dla czytelników, ani dla... nikogo! Co gorsza, powiem wam: nigdy nie pisałem nawet dla siebie. To po prostu znajduje jakieś stanie, rozumiecie... i... pisze się. A potem się nie pisze.” awangarda, krajowa poezja, poezja, poezja rosyjska, zbiór, wiersze.