Manifik

Isaj uważa się za boga. Mniema, że jest arcydziełem natury i nazywa siebie manifikem. Wie, jak uczynić ludzkość szczęśliwą. W tym celu należy metodycznie zlikwidować wszystkich nieszczęśliwych ludzi. Gdyż nieszczęście przenosi się jak wirusowa choroba. I jednego po drugim zabija... cierpiących, biednych, porzuconych, nieudolnych... Zwłoki znaleźli ratownicy, których wezwali sąsiedzi – z zamkniętego mieszkania dobiegał przeraźliwy krzyk kota, a na dzwonki nikt nie otwierał. Trzeba było wyważyć drzwi. Śledczy Witalina Drozd jako pierwsza odkryła ofiarę – kobietę, niewiele po pięćdziesiątce. Została zabita ostrym przedmiotem w okolicy tętnicy szyjnej, dziura w pół szyi, krew na pół pokoju. I żadnych śladów oporu. I, co najważniejsze - żadnych motywów. A wkrótce nasze zwłoki mężczyzny. Odciski palców na butelce, którą zabójca rozłupał bidulkowi czaszkę, pokryły się z tymi, które znaleziono w mieszkaniu zamordowanej kobiety. I znowu - żadnych widocznych motywów. I wtedy Witalina poczuła coś dziwnego w swojej duszy, jakby w jakiś sposób była uczestniczką tych przestępstw…