Opozycja za Cezarów

Uwagę czytelników zwraca praca znanego francuskiego historyka XIX wieku Gastona Boissiera. W książce omawia się czas następców Augusta, gdy nowy autorytarny reżim już na stałe się zakorzenił, ale zamykając rzymskie społeczeństwo w uścisku nowego porządku, mógł budzić niezadowolenie w kręgach,... które jeszcze całkowicie nie zerwały z tradycyjnymi republikańskimi przekonaniami. Nastroje opozycyjne, a czasami i wyraźne wybuchy niezadowolenia były nieodłączną częścią rzymskiego życia publicznego w epoce imperium. Ale kto w zasadzie był opozycją wobec Cezarów? Boissier przekonująco dowodzi, że ani armia, ani prowincje, ani miasta nie były wrogami reżimu. To właśnie w społeczeństwie świeckim i wśród rzymskich pisarzy występowały nastroje opozycyjne, twierdzi naukowiec.