1185 rok. 7 i 37 cudów świata

W 1965 roku historyk-wschodoznawca Igor Wsewołodowicz Możejko (1934–2003), znany w środowisku naukowym swoimi pracami na temat historii Azji Południowo-Wschodniej, obronił pracę doktorską na temat „Państwo Pagan (XI–XIII wiek)”, a w 1981 roku – pracę habilitacyjną na temat „Buddyjska sangha i... państwo w Birmie”. W tym czasie wszyscy radzieccy nastolatkowie (a i wielu dorosłych również!) zaczytywali się dziełami słynnego w całym kraju pisarza-fantasty Kirowa Bułyczewa. A tylko nieliczni wiedzieli, że naukowiec Igor Możejko i fantasta Kir Bułyczew to ta sama osoba. Zresztą, pod swoim prawdziwym imieniem Igor Możejko również opublikował wiele fascynujących książek o historii światowej, skierowanych do najszerszej publiczności. „1185 rok” to obszerna panorama historyczna Azji i Europy, za punkt odniesienia przyjęty jest rok 1185 – ten rok, w którym odbywają się wydarzenia „Słowa o wyprawie Igora”. Przemieszczając się wzdłuż Wielkiego Jedwabnego Szlaku, autor wskazuje subtelne powiązania handlowe i kulturalne między krajami i narodami, czasem nawet nieświadomymi istnienia siebie nawzajem... „7 i 37 cudów świata” to zajmująca opowieść o wybitnych zabytkach architektury i sztuki, pierwotnie zawartych przez Herodota na liście „siedmiu cudów świata”, która została rozszerzona przez autora, dodającego do listy kanonicznych „cudów” wspaniałe dzieła ludzkiego geniuszu, stworzone poza znanym starożytnym Grekom światem.