Tragedia pana Morna

„Tragedia pana Morna” (1924), największe i najważniejsze dzieło Władimira Nabokowa do połowy lat 20. XX wieku, nie zostało opublikowane za życia autora. Po raz pierwszy, sto lat po jej powstaniu, ukazuje się w osobnym wydaniu. Ostry wątek „Tragedii”, przesuwające się... poziomy rzeczywistości i iluzji, fantastyczność i kolorowość, zdaniem B. Boyda, wyprzedziły styl dojrzałego Nabokowa, szczególnie takich jego tajemniczych powieści jak „Solus Rex” i „Blady ogień”. Na klasyczny wątek z trójkątem miłosnym, zdradą, ucieczką i zemstą nałożony jest, według Nabokova, subtelnie nakreślony inny plan rzeczywistości, w którym tylko magia twórczości potrafi przekształcić straszną rzeczywistość buntowniczego północnego miasta błyszczącego, ale skazanego królestwa. Wydanie wzbogacone jest o komentarze oraz załącznik, w którym publikowane są prozatorskie streszczenie „Tragedii”, notatki robocze, wczesne wersje i nowe materiały archiwalne.