Labirynt czarodzieja. Wymyśly, marzenia i chimery

Na ostatnim kontynencie Ziemi pod słabym, ale wciąż despotycznym słońcem kwitnie nekromancja, żywymi rządzi bóg śmierci, mumie buntują się przeciw tym, którzy je ożywili, a zemsta czarodzieja – nic w porównaniu z zemstą bogów. Na prehistorycznym kontynencie Ziemi tajemnicza biała... sybilla przepowiada katastrofy, a w głębi lodowców czają się okrutne demony. W średniowiecznej Francji z komety przybywa potwór-gurman, antyczna statua zbacza mnichów z drogi prawdy, a czarodziej-morderca i mądra czarodziejka dostają to, na co zasłużyli. Na współczesnej Ziemi kolekcjoner dziwnych rzeczy bezpowrotnie zanurza się w czasy poprzedzające prymitywne, podróżnik spala się w obcym ogniu, który przybył z głębokiej starożytności, a zbyt samokrytycznemu pisarzowi mszczą demony niedokończonych opowiadań... Clark Ashton Smith (1893–1961) – jeden z trzech filarów „dziwnej fantastyki” lat 30. XX wieku (wraz z Robertem E. Howardem, twórcą Conana, i, oczywiście, twórcą „Mitów Cthulhu” Howardem Philipsem Lovecraftem, w opowiadaniach którego fantazje Smitha raz po raz gościły), uczniem Edgara Allana Poe i Ambrorza Bierce'a. On przetopował fantastykę w ostatnim ogniu romantycznej poezji i dotarł do nowych granic prawdziwego horroru – tak świat poznał, jakie nieskończone horyzonty mogą się przed nami otworzyć zarówno w fantastyce, jak i horrorze, a Smithowi wiele zawdzięczają zarówno Ray Bradbury, jak i Clive Barker, i Stephen King. W tym zbiorze przedstawione są prace z lat 1932–1935, okresu burzliwego rozkwitu Smitha jako narratora, a także jego mniej liczne późniejsze teksty; większość opowiadań tutaj publikowana jest w nowych tłumaczeniach.