Rozmyślenia o gilotynie

Już za życia Alberta Camusa nazywano go "Sumieniem Zachodu", a Nagrodę Nobla przyznano mu za "ważne dzieło literackie, które z jasną powagą oświetla problemy ludzkiego sumienia w naszych czasach". O odrzuceniu przez Camusa okrucieństwa i przemocy świadczą zarówno jego życie,... jak i jego prace. W eseju "Rozmyślenia o gilotynie", wydanym, gdy we Francji jeszcze stosowano karę śmierci, mówi o jej nieskuteczności, traktując ją jako relikt przeszłości. W "szwedzkich mowach", wygłoszonych podczas wręczenia Nagrody Nobla i na uniwersytecie w Uppsali, Camus rozważa rolę pisarza w świecie, cele sztuki i powołanie twórcy do służenia społeczeństwu, nie poddając się kłamstwu i brutalnej sile. "Listy do niemieckiego przyjaciela", napisane w czasie II wojny światowej, kiedy Camus był redaktorem podziemnej gazety, sam autor nazwał "dokumentalną opowieścią o walce przeciw przemocy".