Państwo. Co o nim piszą filozofowie

Od czasów starożytnych państwo było nieodłączną częścią społeczeństwa, a także sposobem jego organizacji. Już w Antyku przedstawiciele kręgów intelektualnych zaczęli rozmyślać o naturze władzy. Starożytni greccy filozofowie Platon i Arystoteles uważali, że państwo jest systemem norm, które określają styl życia... wszystkich uczestniczących w zarządzaniu, natomiast rzymski myśliciel Cyceron widział w nim osobistą odpowiedzialność władcy. Jednak przez wieki wyobrażenie o tym zjawisku się zmieniało. W średniowieczu teoretyk polityczny Niccolò Machiavelli oraz filozof Thomas Hobbes uznawali, że państwo przekształca się w mechanizm darów i kar, a władza – w szczególną siłę, nieobcą moralnemu przemocy. Nieco później John Locke uzasadnia podział władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, a Kant mówi o wiecznym pokoju jako o ostatecznym celu wszystkich państw. Kolejni filozofowie głównie krytykowali władzę: jest potężna, może łatwo zdobywać umysły ludzi, dlatego konieczne jest określenie jej granic i umiejętność kierowania jej ku dobrym celom. Ta książka pomoże zobaczyć, jak w światowej filozofii zmieniało się określenie państwa oraz zrozumieć, co w to wkładali główni przedstawiciele myśli humanistycznej.