Upadek Númenoru

J.R.R. Tolkien, jak wiadomo, opisał Drugą Erę Śródziemia jako lata, o których "zachowało się niewiele informacji". Dlatego czytelnicy przez jakiś czas musieli zadowalać się pasjonującymi fragmentami, znalezionymi na stronach "Władcy Pierścieni" oraz jego dodatków, w tym stworzeniem Pierścieni Władzy, budową... Barad-dûr i wzrostem Saurona. Pełniejszą historię udało się opowiedzieć dopiero po publikacji przez Christophera Tolkiena "Silmarillionu". Choć większość książki dotyczyła Pierwszej Ery Śródziemia, na jej końcu znajdowały się dwie historie, odkrywające burzliwe wydarzenia związane z rozkwitem i upadkiem wyspy Númenor. Wydobyte z Wielkiego Morza i podarowane ludziom Śródziemia jako nagroda za pomoc walarom i elfom w pokonaniu Czarnego Władcy Morgotha i jego uwięzieniu, królestwo stało się wpływowym i bogatym centrum Śródziemia; ale w miarę jak rosła potęga Númenorejczyków, nieuchronnie zasiano ziarno ich upadku, kulminacją którego był Ostatni Sojusz elfów i ludzi. "Niedokończone opowieści Númenoru i Śródziemia" oraz dwunastotomowa "Historia" dostarczyły czytelnikom nowych informacji, a redaktor Brian Sibley zebrał w tym tomie nową kronikę Drugiej Ery, opracowaną na podstawie różnych tekstów J.R.R. Tolkiena.