Dziedzictwo

Powieści Władimira Sorokina zawsze zadziwiają precyzją prognozy. I jeśli spełni się przepowiednia Sorokina z "Dziedzictwa", - nikt nie będzie zazdrościł Rosji.


Przyszłość nadeszła i minęła, wojna jądrowa jest prawie zapomniana, nie wszyscy przeżyli, a ci, którzy przeżyli, nigdy nie będą tacy... sami. Pokój nie przyniósł pokoju: przemoc stała się normą i potrzebą, tolerancja na nią jest bardziej zaraźliwa niż boliwijski wirus. W końcowej części trylogii o doktorze Garinie Władimir Sorokin maluje następną, jeszcze bardziej oddaloną od nas fazę postapokaliptycznego rozpadu. Ale jej rzeczywistość paradoksalnie wydaje się znacznie bardziej rozpoznawalna. Prawda jest taka, że głównego bohatera poznajemy nie od razu, ale wciąż, jak przystało na lekarza, pozostaje on przykładem godności i człowieczeństwa.


Pociąg, niezmienny obraz łączący literaturę rosyjską, radziecką i postradziecką, jedzie ze wschodu na zachód. Jego paliwem są ludzie, nie w sensie metaforycznym, a dosłownym, i nie mają dokąd uciekać. Ale cudowny lekarz i jego niezwykli spadkobiercy dają nadzieję na to, że szalony świat ma nie tylko koniec, ale również szczęśliwsze kontynuacje.