Noe, czyli Zagłada pierwszego świata

Trzecia część trylogii tragedii holenderskiego dramaturga Joosta van den Vondela, napisana w XVII wieku. Vondel, jeden z największych poetów i dramaturgów Złotego Wieku Niderlandów, odnosi się do fabuły o Potopie, zapożyczonej z Księgi Rodzaju. Centralnym tematem sztuki jest walka ludzkiej... słabości, pychy i grzeszności z boską opatrznością i sprawiedliwością. Poprzez skomplikowane relacje bohaterów i ich wewnętrzne konflikty Vondel porusza kwestie moralnego wyboru, wiary i odpowiedzialności przed Stwórcą. Dzieło wyróżnia się wysoką poetycką formą, nasyconą aluzjami i symbolizmem. „Noe, czyli Zagłada pierwszego świata” nie tylko ukazuje biblijną historię w artystycznym świetle, ale także odzwierciedla duchowe poszukiwania samego autora i jego refleksje na temat miejsca człowieka w boskim planie.