Dzieła science fiction. Ostatni człowiek z Atlantydy, Zamek czarownic, Ariel

Wydanie to zbiór opowiadań, nowel i powieści wspaniałego radzieckiego pisarza science fiction Aleksandra Romanowicza Bielejewa (1884–1942). Twórczość Bielejewa charakteryzuje się połączeniem nieograniczonego lotu fantazji, naukowej precyzji oraz dążeniem do przekazania czytelnikowi humanistycznego przesłania. W jego dziełach niewiarygodne odkrycia splatają się... z barwnymi marzeniami o przyszłości. W tym wydaniu dzieła Bielejewa zdobią jasne ilustracje utalentowanej artystki Anastazji Petrowny Słoni (1986).

Aleksander Romanowicz Bielejew (1884–1942) urodził się w Smoleńsku w rodzinie proboszcza. Od wczesnych lat grał na fortepianie i skrzypcach, pasjonował się fotografią, malarstwem i czytaniem. Szczególnie chłopiec zachwycał się twórczością Juliusza Verne'a: dziecięca wyobraźnia była porwana niesamowitymi wynalazkami, badaniami głębin oceanu oraz podróżami do wnętrza Ziemi. W 1909 roku Bielejew ukończył liceum prawnicze i rozpoczął praktykę adwokacką. W tym samym czasie rozpoczął swoją współpracę z gazetą „Smoleński Wiek”: pisał recenzje spektakli teatralnych, koncertów muzycznych oraz wydarzeń literackich. Otrzymawszy znaczną nagrodę za wygraną sprawę sądową, Aleksander udał się w podróż po Europie, o której później napisał kilka reportaży. Kiedy wybuchła I wojna światowa, Bielejew, dotknięty chorobą kręgosłupa, pozostał w tyle. Pisarz był przykuty do łóżka przez kilka lat, odczuwając „wrażenie głowy bez ciała” – tak zrodziła się idea stworzenia słynnej „Głowy profesora Dowella”. Wkrótce po wyzdrowieniu Bielejew z rodziną przeniósł się do Moskwy: wznowił działalność prawniczą i zagłębił się w pisarstwo, pilnie pracując nad nowymi opowiadaniami, nowelami i powieściami – wśród nich była „Ostatni człowiek z Atlantydy”. W swoich dziełach Aleksander Romanowicz pisał o niezmierzonych kosmicznych przestrzeniach, bezdennych otchłaniach oceanów i zdumiewających odkryciach naukowych. Pisarza zajmowały granice ludzkich możliwości, specyfika psychiki człowieka, inżynieria genetyczna. Głęboko interesował się nauką i starał się jak najdokładniej przekazać opisywane w swoich dziełach zjawiska. O twórczości Bielejewa pozytywnie wypowiadali się wielu jego współcześni, w tym rosyjski uczony Konstantin Ciołkowski oraz brytyjski pisarz science fiction Herbert Wells. Swoje ostatnie lata Aleksander Romanowicz spędził w pobliżu Leningradu, gdzie kilka dni przed wybuchem II wojny światowej ukazało się ostatnie dzieło publikowane za życia pisarza – „Ariel”. Bielejew wszedł w poczet współzałożycieli radzieckiej science fiction i przewidział pojawienie się wielu wynalazków. W 1990 roku na jego cześć ustanowiono literacką nagrodę imienia Aleksandra Bielejewa.

Do tego wydania włączono powieści „Ostatni człowiek z Atlantydy”, „Pod niebem Arktyki” i „Ariel”, nowele „Ziemia płonie” i „Zamek czarownic”, opowiadania „Wielka katastrofa” i „Pan Śmiech”, a także cykl „Wynalazki profesora Wagnera”. Dynamiczne i wyraziste ilustracje do tekstów wybitnego pisarza science fiction wykonała artystka Anastazja Petrowna Słoni (1986).