Blask i nędza rosyjskiej literatury

Siergiej Dowłatow – to chyba najbardziej popularny rosyjski pisarz końca XX wieku, którego dzieła („Strefa”, „Rezerwat”, „Nasi”, „Cudzoziemka”, „Walizka” i inne) są uwielbiane przez kilka pokoleń czytelników. W książce „Blask i nędza rosyjskiej literatury” Siergiej Dowłatow występuje jako krytyk i... publicysta.
W pierwszej części zebrana jest jego proza filologiczna, publikowana w emigracyjnych gazetach i czasopismach. Dowłatow zastanawia się nad losem i drogami rozwoju rosyjskiej literatury; pisze o klasykach – Puszkinie, Tołstoju i Czechowie; o swoich współczesnych – Sołżenicynie, Wiktorze Niekrasie, Aksjonowie, Wojnowiczu, Brodskim; o pisarzach trzeciej fali emigracji i o tych, którzy zostali. Osądy i oceny Dowłatowa są czasem precyzyjne, czasem subiektywne, ale zawsze ostre i interesujące: w jego artykułach i wystąpieniach wytyczone są kluczowe problemy i tendencje procesu literackiego lat 1960-1980, którego uczestnikiem był on sam.