Żegnaj, broń!

«Żegnaj, broń!» — powieść o miłości w czasie wojny, o pragnieniu życia i bycia kochanym wbrew wszystkim.
Pierwsza wojna światowa. Amerykanin Frederick Henry dobrowolnie służy w armii włoskiej. Jest podporucznikiem służby sanitarnej i praktycznie nie widzi wojny. Monotonność codzienności urozmaicają... spotkania z towarzyszami z pułku, pijatyki i wizyty w oficerskim burdelu. Pewnego dnia przyjaciel i sąsiad Frederica w pokoju, chirurg Rinaldi, przedstawia go pielęgniarkom z brytyjskiego szpitala. On sam postanawia zabiegać o jedną z nich — Angielkę Catherine Barkley, ale ta bardziej okazuje zainteresowanie Frederickiem. Catherine — również ochotniczka, jej narzeczony zginął we Francji. Ich wzajemne zainteresowanie — częściowo wynikające z samotności i traum duszy — stopniowo przeradza się w związek miłosny.
Po zranieniu w wyniku ostrzału pociskami Henry trafia do szpitala z poważnym urazem nogi. Zostaje ewakuowany z frontu i przewieziony do szpitala polowego, skąd następnie zostaje przetransportowany do Mediolanu, gdzie czeka go operacja i rehabilitacja. W Mediolanie Frederica przydzielają do właśnie otwartego amerykańskiego szpitala, do tego samego szpitala trafia także Catherine Barkley. Spotykają się z Frederikiem i okazuje się, że ich uczucia do siebie są bardzo poważne, jednak związek musi być ukrywany przed otoczeniem.
Po powrocie na front Henry staje się świadkiem i uczestnikiem katastrofalnej ewakuacji Włochów z Caporetto, ale nie udaje mu się uciec, policja wojskowa zatrzymuje go za dezercję. Nie widząc innego wyjścia, Frederick skacze do wody i, ukrywając się, dociera do Mediolanu. Z wojną postanawia się rozstać na zawsze. W Mediolanie łączy się z Catherine, zdobywając krótkotrwałe szczęście.

Ernest Miller Hemingway (1899—1961) — amerykański pisarz, korespondent wojenny i laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury z 1954 roku.
Już w szkole Ernest postanowił, że zostanie pisarzem i pewnie dążył do tego, po ukończeniu szkoły został korespondentem w lokalnej gazecie w Kansas City, ale dla niego, jak i dla wielu innych, Pierwsza wojna światowa zmieniła wszystko.
W 1918 roku osiemnastoletni Ernest Hemingway dobrowolnie udał się jako kierowca ambulansu Czerwonego Krzyża na front włoski. Już w lipcu odniósł poważne rany od ognia moździerzy, wydobyto z niego 26 odłamków, jedną rzepkę zastąpiono aluminiowym protezem. I to był pierwszy raz, kiedy Hemingway «oszukał» śmierć, później jeszcze kilka razy przechytrzy staruchę z kosą. Z переживанego w tamtym okresie doświadczenia powstało dzieło «Żegnaj, broń!».