Ludzie z Bilbao rodzą się, gdzie chcą

Dzieciństwo Marii, córki emigrantów z Bilbao, upłynęło za kulisami paryskiego teatru Michodière, wśród aktorów, kostiumów i dekoracji: jej ojciec Julián — Bask z wybuchowym temperamentem, kolekcją broni i zamiłowaniem do alkoholu — pracuje tutaj jako dozorca, a matka Wiktoria —... niegdyś nieodparta Galicyjka, która znosi wybuchy furii męża pokorną ciszą, — jest sprzątaczką. Dorastając, Maria oddala się od rodziny, uczy się reżyserii filmowej, zakochuje się, robi karierę — krótko mówiąc, żyje swoim życiem. Aż przypadkiem dowiaduje się, że to życie jest zbudowane na kłamstwie, a Wiktoria i Julián mają jeden wielki sekret. W poszukiwaniu prawdy Maria wraca do Kraju Basków, zagłębia się w skomplikowane schematy korupcyjne okresu postfrankistowskiego, całkowicie na nowo przemyśla relacje z rodzicami i postanawia opowiedzieć swoją historię w nietypowy dla filmowca sposób — pisząc powieść, w której zręczne montażowe łączenia przeniosą czytelnika z rybackiej wioski w Galicji do nędzy Bilbao; z jezuickiego przytuliska dla biednych do bohemskich barów Paryża; ze sceny teatralnej, gdzie rozgrywane są bulwarowe komedie, na arenę krwawej korridy.
Powieść debiutancka Marii Larréa, oparta na historii jej rodziny, została uhonorowana licznymi francuskimi i hiszpańskimi nagrodami literackimi, w tym Prix du Premier Roman i Prix Roman France Televisions. Na podstawie książki powstał monodram z Berenice Béjo.