Mity i legendy wikingów

Jakie bajki opowiadali swoim dzieciom prawdziwi wikingowie i czy mówiło się w nich o tym, jak oswoić smoka?

Motywami opowieści europejskiego Północnego przesiąknięta jest cała nasza kultura — od oper Wagnera po «Władcę Pierścieni» Tolkiena. Od pieśni «Eddy» i «Kalevaly», od... skandynawskich legend o Nibelungach sięgają nitki do rycerskich romansów i cyklu o Królu Arturze. A ludowe bajki o elfach, krasnoludach i trollach dały początek gatunkowi fantastyki baśniowej — od «Dzienników Narnii» po «Harrego Pottera».

Opowieści, które powstały na terenie Szwecji, Finlandii, Norwegii, Danii i Islandii, w krainach, które znamy jako ziemie nieustraszonych wikingów, wypełnione są dźwiękiem mieczy i magią run, tutaj zamieszkują najbardziej fantastyczne istoty i najwięksi bohaterowie.

Z legendami z świata Thora i Odyna, smoków i walczyk rosyjski czytelnik zapoznał się w połowie XIX wieku dzięki historykowi, literaturoznawcy i tłumaczowi Piotrowi Polewojowi. Jego zbiór mitów i legend Skandynawii stał się dla rosyjskich uczniów odkryciem tak samo wielkim, jak «Legendy i mity starożytnej Grecji» Kuna. Po półtora wieku ta książka wraca do nas z magicznymi ilustracjami Josepha Alanena, Roberta Wilhelma Ekmana, Axela Gallena-Kalleli, Ferdynanda Leque, Artura Rackhama i innych znanych artystów.