Timur i jego drużyna

Arkady Pietrowicz Gajdar (1904-1941) - radziecki pisarz, autor książek dla dzieci ("Czuk i Giek", "Gorący kamień", "Czwarty bunkier", "Los bębniarza" i inne), uczestniczył w wojnie domowej i Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Marzył o tym, żeby trafić na front i walczyć, tak... jak jego ojciec. A.P. Gajdar miał zaledwie 14 lat, kiedy został dowódcą oddziału. W 1922 roku został zdemobilizowany z szeregów Armii Czerwonej.
Pierwsze dzieło A.P. Gajdara zostało opublikowane w 1925 roku. Była to powieść "W dni porażek i zwycięstw". Od 1932 roku pisarz pracował jako korespondent specjalny, a później wojskowy w różnych gazetach i czasopismach. Wiele dzieł A.P. Gajdara znalazło się w programie nauczania w szkołach i zdobyło czytelników w różnych krajach na świecie.
Powieść "Timur i jego drużyna" - jedno z najsłynniejszych dzieł A.P. Gajdara. Praca nad książką została zakończona 27 sierpnia 1940 roku, a 5 września tego samego roku w gazecie "Pionierska prawda" opublikowano pierwszy fragment powieści. I niemal natychmiast w wielu zakątkach Związku Radzieckiego zaczęły powstawać "oddziały timurów".
Akcja powieści rozgrywa się w małej letniskowej miejscowości, gdzie działa "tajna organizacja", która pomaga maluchom i starcom, opiekuje się rodzinami wojska, obrońców ojczyzny, walczy z lokalną bandą chuliganów i rabusiów ogrodowych. Chłopcy wykonują swoje dobre uczynki potajemnie, nie spodziewając się wdzięczności i pochwał. Dowodzi oddziałem "dumny i gorący komisarz" Timur Garaev, a chłopcy słuchają go bezwzględnie. A.P. Gajdar często zadawano pytanie, w czym tkwi siła Timura, dlaczego jego rozkazy były tak chętnie wykonywane przez chłopaków. "Kiedy miałem 15 lat, dowodziłem kompanią. W mojej kompanii byli brodaci, byli ludzie ze złym charakterem, byli ludzie, którzy nie chcieli cię słuchać. Czym mogłem ich zatrzymać? Tym, że twardo wierzyłem w to, co trzeba było robić.