Wielki Guslarz. Tom 2

Kir Bułyczow (1934–2003) — radziecki i rosyjski pisarz, tłumacz, scenarzysta i orientalista, dobrze znany wielu miłośnikom fantastyki. Swoje twórcze pseudonim Igor Wziewołodowicz Możejko ułożył z imienia żony Kiry Sośińskiej i panieńskiego nazwiska swojej matki — Marii Bułyczowej. Możejko urodził się... w Moskwie. W dzieciństwie chłopiec lubił czytać, szczególnie interesował się twórczością takich pisarzy-fantastów, jak Aleksandr Białow i Iwan Jefriemow. Po ukończeniu szkoły Możejko podjął studia w Moskwie na państwowym instytucie języków obcych, gdzie nauczył się angielskiego i birmańskiego. Później ukończył studia podyplomowe w Instytucie Orientalistyki AN ZSRR, gdzie również pozostał do pracy. Możejko obronił pracę magisterską i doktorancką z historii Birmy, zajmował się tłumaczeniami i pisał historyczno-geograficzne szkice do różnych czasopism. W kręgach naukowych Igor Wziewołodowicz był znany ze swoich publikacji na temat historii Azji Południowo-Wschodniej. Fantastyczne opowiadania i powieści autor publikował wyłącznie pod pseudonimem: w środowisku naukowym literatura fantastyczna uważana była za literaturę niepoważną, a Możejko mógł zderzyć się z potępieniem kolegów. Działalność literacka Igora Wziewołodowicza odznaczała się różnorodnością: publikował prace naukowe, artykuły publicystyczne oraz dzieła literackie. Szczególną słabość Bułyczow miał do cykli utworów połączonych wspólnymi bohaterami, lokalizacjami lub tematyką. Można do nich zaliczyć serie o doktorze Włodzimierzu Pawliszu, o pomysłowej dziewczynce z przyszłości Alisie oraz o niezwykłym mieście Wielki Guslarz, gdzie rzeczywistość ściśle splata się z fantastyką. Prototypem Wielkiego Guslarza był Wielki Ustiug, który Bułyczow odwiedził zanim zaczął zajmować się literaturą piękną. Miasto tak zafascynowało pisarza, że kilka lat później uwiecznił jego wizerunek w swoim pierwszym opowiadaniu z serii guslarskiej — „Związki osobiste”. Od tego czasu przez długi czas Bułyczow kontynuował publikowanie opowiadań i powieści o cudownym mieście i niezwykłych ludziach, którzy je zamieszkują.
O Wielkim Guslarze Bułyczow pisał przez kilka dziesięcioleci. Zmiany, które zaszły w tym czasie w życiu samego autora, jak i całego kraju, nie mogły nie odbić się na opowiadaniach guslarskich. Zmiany dotknęły zarówno tematykę opowiadań Bułyczowa, jak i jego własne rozumienie fantastyki. A jednak w Guslarze czytelników wciąż czekają znani bohaterowie, obce formy życia, gra w domino i wiele innych oznak guslarskiej fantasmagorycznej rzeczywistości.
W drugim tomie dzieł o Wielkim Guslarze znalazło się czterdzieści dwa opowiadania i cztery powieści Bułyczowa.