Sprawa - Tysiąca i jednej nocy

Złoty wiek kryminału podarował nam wiele gwiazdorskich nazwisk. Dzieła takich pisarzy jak Agatha Christie, Gilbert Chesterton, Earl Stanley Gardner, Rex Stout rozwijały i udoskonalały gatunek kryminału, ich powieści, bezwzględnie uznawane za klasykę, po dziś dzień są ulubione przez czytelników i... stanowią wzór jakości dla kolejnych pokoleń autorów kryminalnych historii. Honorowe miejsce w tej plejadzie słusznie należy do Johna Dixona Carra (1906–1977) — wirtuoza mistrza idealnie skonstruowanych „niemożliwych przestępstw w zamkniętym pomieszczeniu”. W 1933 roku w powieści „Domek czarownic” John Dixon Carr po raz pierwszy przedstawił publiczności detektywa-amatora doktora Gideona Fella. Wygląd bohatera, przypuszczalnie, został zaczerpnięty od innego korifeusza gatunku kryminału — Gilberta Chestertona, a jego zasługi w historii gatunku kryminału, zdaniem większości wielbicieli twórczości Carra, naprawdę budzą szacunek. Tak, pisarz Kingsley Amis w swoim eseju „Moi ulubieni detektywi” nazwał doktora Fella „jednym z trzech wielkich następców Sherlocka Holmesa”.
W obecnym zbiorze znalazły się siódma, ósma i dziewiąta powieść z cyklu opowiadającego o przygodach doktora Fella: „Sprawa ‚Tysiąca i jednej nocy’” (1936), „Nie budźcie nieboszczyka” (1938) i „Zagięta pętla” (1938).