Koniec legendy. Powieść i opowiadania

Proza A. Kekilbaewa jest prawdziwa, baśniowa i legendarna jednocześnie. Nie
przypadkowo to powiązanie z legendami i opowieściami podkreślane jest w tytułach
jego dzieł – „Ballada zapomnianych lat”, „Koniec legendy”. Ogromny zasób
opowieści o wielkim Władcy jest w swoisty sposób i artystycznie niepowtarzalnie
wyrażony w... znanej powieści „Koniec legendy”. O czym jest to dzieło?
O miłości, o twórczości, o cierpieniach duszy, o kruchości władzy? Młoda
Chanša, rywalizując ze starszą, postanawia zbudować minaret. Młody architekt podejmuje się pracy. Zobaczywszy nieziemskie piękno i delikatność Młodej Chanši,
bez pamięci zakochuje się w niej. Wzniesiony minaret – obraz wzniosłej
i delikatnej miłości – męczy Władcę. Wydawane jest rozkaz – straszny, nieludzki. Wielki architekt zostaje oślepiony, aby nigdy nie mógł stworzyć nic podobnego; odcinają mu język, aby nigdy nikomu nie mógł opowiedzieć, jak
budi się tak niezwykła budowla.