Przykro mi, że tak się czujesz

Dla Elisy i Hanny, świętej i grzesznicy, dorastanie to próba. Matka w wychowaniu stosuje metodę „dziel i rządź”, a ojciec przyjmuje taktykę nieobecności. Jest jeszcze starszy brat Michael, którego dezaprobata to siła, z którą należy się liczyć. Wreszcie jest rodzinna... katastrofa, o której nigdy nie mówią, ale która uformowała wszystkich w rodzinie.
Stając się dorosłymi, Elisa i Hanna kontynuują swoją drogę po drodze
rozczarowań, ich życie tak różni się od tego, co wyobrażały sobie w dzieciństwie. Tak bardzo pragną w końcu znaleźć zupełnie inną drogę — nie taką, gdzie pełno ostów i kolców, wybojów i przeszkód, a taką, gdzie jest miłość, radość i śmiech. Ale ścieżka życia ciągle plącze się między dzikimi krajobrazami, aż staje się jasne: nic się nie uda, dopóki nie uporządkują relacji między sobą a matką. Albo wszystko naprawią, albo spalą do cna.
Inteligentna i subtelna powieść o rodzinie, o bliskości, o tym, że można bez końca szukać siebie lub uciekać od siebie, ale nic się nie osiągnie, dopóki nie zatrzymasz się i nie spojrzysz w oczy tym, którzy zawsze byli blisko.
„Przykro mi, że tak się czujesz” — tragedia, która jest śmieszniejsza niż jakaś komedia.