Czerwony Krzyż

Swój czytelnik pojawił się u Sashy Filipienki natychmiast - po sukcesie "Byłego syna" i dwóch kolejnych powieści. "Polowanie", jeszcze przed wydaniem książką opublikowana "Sztandarem", według danych portalu elektronicznego "Czasopismo", stała się w 2016 roku najpopularniejszym tekstem wszystkich rosyjskich grubych czasopism... literackich. Oznacza to, że swój czytelnik wie, czego może oczekiwać od "Czerwonego Krzyża". Nie zawiedzie się: w powieści jest i szokująca, na granicy prawdopodobieństwa, historia młodego bohatera; i skompresowana, jak sprężyna, fabuła; i filmowy zlepek czasów; i paradoksalne rozwiązanie. Ale jest też nowość: cała ta firmowa "belletrystyka" Sashy jest całkowicie przyćmiona zebranym przez niego i wprowadzonym do powieści dokumentalnym wątkiem - historią kontaktów Ludowego Komisarza Spraw Zagranicznych ZSRR i Międzynarodowego Czerwonego Krzyża w okresie wojny. Sasha Filipienko - mistrz tworzenia nastroju poprzez montaż asocjacyjny. Przedstawiając czytelnikowi "Czerwony Krzyż", skorzystajmy z jego techniki, zacytujmy Josifa Brodskiego: "Od miłości są dzieci. / Ty teraz jeden na świecie. / Pamiętasz piosenkę, którą, zdarzało się, / w mroku śpiewałam? / To - kot, to - mysz. / To - oboz, to - wieża. / To - czas cichą łapką / zabija mamę z tatą".