Córka kapitana

A. S. Puszkin wszedł do kultury rosyjskiej nie tylko jako największy poeta, ale także jako prozaik i dramatopisarz. Do książki włączono jego prozaiczne dzieła: „Opowiadania Białkina”, „Dubrowski”, „Pikowa dama” i „Córka kapitana”, w których autor ukazuje się jako historyk, chronicysta,... wnikliwy psycholog i wspaniały opowiadacz. Zanim pierwszy rosyjski poeta zwrócił się ku prozie, poprzedzały go jego refleksje nad naturą sztuki słowa. „Dokładność i zwięzłość — oto pierwsze cnoty prozy, — pisał. — Wymaga myśli i myśli — bez nich błyszczące wyrażenia niczemu nie służą. Wiersze to co innego…” Całkiem możliwe, że zainteresowanie Puszkina prozą opierało się na odczuciu niezwykłej powagi zadań, jakie stały przed młodą literaturą rosyjską. Pozostając niezrównanym pod względem mistrzostwa, proza petersburska w wielu aspektach zdeterminowała drogi jej rozwoju.