Smoczy świat. Odrodzenie

Samozadowolone smoki poczuły pychę, przestały kochać i dbać o swoje kobiety, patrząc na nie wyłącznie jako na źródło zdrowego potomstwa. Radośnie stawali się ojcami synów — dziedziców rodów i chwalebnych tradycji klanów — których można szkolić w sztuce wojennej. A... smoczyce… Kobiety, pozbawione miłości, używane jako darmowe dopełnienie do mężczyzn, zemściły się najprostszym sposobem — przestały rodzić dziewczynki. Trudno sobie wyobrazić matkę, która pragnie, aby jej córka miała smutny los zakonnicy, choćby złotej, ale w klatce. I ich modlitwy zostały wysłuchane przez Matkę wszystkich smoków. Z smutkiem patrząc na swoich potomków, podjęła tak trudną decyzję w nadziei, że smoki się opamiętają. To postawiło klany na skraju wyginięcia. Zawarcie małżeństw z kobietami ludzkimi nie przyniosło rezultatów. Smoki przedłużyły agonię, ale to nie rozwiązało głównego problemu: jak kontynuować ród bez zgonów i strat.  I dała Matka wszystkich smoków szansę na ocalenie swoim potomkom. Zachowała ostatnią jedyną młodą smoczycę, umieszczając w jej ciele przybłędę. Anika ratuje życie syna władcy, a on próbuje zabić jej drugą postać. Jest mu przeznaczona przez los, jego prawdziwa para. Ale wzrok smoka irytują jej zranione ręce, i on wypędza ją sprzed swoich oczu. Jeszcze nie raz los złączy ich razem. Prawdziwe przeznaczenie — nauczyć ten świat miłości, a tylko wtedy klątwa zostanie zdjęta, a w nim znowu urodzi się smoczyca.