Nudzy wśród wilków

Niemcy hitlerowskie. Za próbę odrodzenia w Lipsku Komunistycznej Partii, Bruno Apitz został oskarżony o zdradę ojczyzny. Po 3 latach w więzieniu pisarz został przeniesiony do jednego z najstraszniejszych obozów koncentracyjnych reżimu faszystowskiego – Buchenwaldu. Esesmani nie zdołali złamać ducha Apitza.... Nie tylko przeżył w nieludzkich warunkach, ale również stał się aktywnym członkiem oporu w obozie.
«Nudzy wśród wilków» – to w dużej mierze osobisty dla pisarza powieść. Ostatnie miesiące Buchenwaldu. Z kolejną transportem do obozu przybywa więzień z walizką. W środku – nadzieja. Cudem uratowany mały chłopiec. Jeden z członków oporu ukrywa dziecko. Wynik wojny jest przesądzony, ale SS, węsąc o chłopcu, wkracza w tę sprawę. Wyrafinowane tortury podejrzanych, manipulacje, groźby – wszystko po to, aby ujawnić organizację podziemną, która schowała dziecko. Pomimo przerażających wydarzeń, nadzieja zagnieżdża się w sercach więźniów. A razem z nią pojawiają się siły do działania.