Tusze i krew

Książę Aiden to wychowanek świątyni Bezkostnego boga śmierci. On wie, jak składać modlitwy, ale nie zawsze rozumie, jak rozmawiać z rówieśnikami. 
Nieprzyjemny wypadek w Obsidianowej Akademii zabiera życie starszego brata Aidena, ale on nie wierzy w tę wersję i, kierowany zemstą,... postanawia rozpocząć własne śledztwo. 
Drzwi Akademii są otwarte dla Aidena. Tutaj duchy chowają się w ciemnych korytarzach, studenci organizują wieczory poezji na cmentarzu, a wszyscy szepczą o pewnym tajemniczym towarzystwie.

Nowa powieść Mei, autorki trylogii „Bogowie w świetle neonu” i powieści detektywistycznej „Dom popiołów”.
Ciemna akademia, wiktoriańskie tło, poetyckie spotkania na cmentarzu, rytuały, sarkastyczne dialogi.
Autorski system magii oparty na związku magów i zaczarowanych przedmiotów.
Mroczna powieść o dorastaniu poprzez wsparcie i pomoc. Tutaj leczy się rany duszy, a nie zadaje ich.
Powolna narracja z naciskiem na wewnętrzny świat i rozwój postaci. 
Obraz głównego bohatera i temat zemsty częściowo inspirowane „Hamletem” Szekspira.
Powieść spodoba się fanom filmu „Tym razem wojna”, serialu „Straszne bajki” i powieści „Jakbyśmy byli złoczyńcami” M. L. Rio.

„Historia utkane z pięknej mrocznej magii: jest w korytarzach tajemniczej Akademii, w duchowych sylwetkach nad brzaskowym jeziorem, na stronach zakazanych książek — i w sercach mądrych, uroczych bohaterów. Muszą oni puścić przeszłość, zmierzyć się z mrocznymi tajemnicami i nauczyć się ufać sobie nawzajem. Bo gdy wokół zbierają się cienie, z którymi nie możesz sobie poradzić — smutek, rozpacz, wściekłość lub niepohamowana siła — tak ważne jest, aby ktoś powiedział: „Jestem tutaj”. I stanął plecami do pleców”. — Ekaterina Zwoncowa