Wszystkim stać na Zanzibarze

"Wszystkim stać na Zanzibarze". Książka, która od 50 lat według ankiety magazynu "Locus" znajduje się w dwudziestce najlepszych powieści fantastycznych. I, jak się wydaje, całkowicie słusznie – mroczne przewidywania Brannera, poczynione w 1968 roku, zaczynają się spełniać na naszych oczach.... Na początku XX wieku ktoś obliczył, że całe ludność Ziemi można by umieścić na wyspie Wight, stawiając ich ramię w ramię. Do 1968 roku, kiedy John Brunner wydał swoją powieść, do tego celu już potrzebna byłaby wyspa Man, której powierzchnia jest czterokrotnie większa. A po kilku dekadach, w czasie gdy toczy się akcja powieści, liczba mieszkańców Ziemi osiągnęła takie granice, że nie starczy im miejsca nawet na Zanzibarze. Planeta się dusi. Ludność szaleje z powodu ciasnoty, biedy i braku perspektyw. Ludzie są ciasno związani z narkotykami, zalegalizowanymi przez rząd, aby pogodzić obywateli z ich beznadziejnym życiem. W końcu nawet ciche rodzinne radości są teraz dostępne tylko dla nielicznych. W krajach rozwiniętych obowiązują surowe przepisy zabraniające ludziom z niedoskonałym genomem posiadania dzieci. Dla większości pełna rodzina staje się niedo osiągalnym i nieskończenie pożądanym marzeniem. I wszystko by tak szło, gdyby nie wynalazek azjatyckiego naukowca, który dał nadzieję na zdrowe potomstwo nawet tym, którzy nie posiadają idealnego zdrowia fizycznego i psychicznego…