Na okrągach swoje

W młodości człowiek żyje w oczekiwaniu na szczęście. Wydaje się, że jest na wyciągnięcie ręki. Jeszcze trochę — i przyjdzie, przykryje falą, zalewając. Znane powiedzenie „Szczęście tkwi w prostych rzeczach” wydaje się nie tylko niesprawiedliwe, ale wręcz obraźliwe: codziennie chodzić... do pracy, kochać tę samą osobę, gotować barszcz i wychowywać dzieci — to szczęście? Nie, oczywiście! Ale nadchodzi moment, gdy pojmuje się — szczęście tkwi właśnie w prostych rzeczach. W pracy, którą wykonujesz dzień w dzień, w ukochanej osobie, która niewiele przypomina rycerza w zbroi, a nawet ulubionego aktora. Ale to on przynosił herbatę z malinami, gdy byłaś chora, i rozwiązywał z waszym dzieckiem zadania z matematyki. I wracamy na okręgi swoje — tam, gdzie nas kochają i czekają, gdzie otacza nas to, co tworzy szczęście.