Czujnik. Rytm-roman

Romek Turbina ma czternaście lat. Wszystko jest wyostrzone, świat przechodzi próbę fałszu i się nie udaje, niezmienne się rozpada, to co znane łamie się, nowe przeraża. „Tak, mamo, jestem czujnikiem. Uszkodzonym ekranem dotykowym.” Rodzice, od których nie można oczekiwać zrozumienia.... Przyjaciel, z którym wszystko jest skomplikowane. Nauczyciele, którzy robią hałas z niczego. I ona, nieznajoma z trolejbusu w elfickiej czapce i z torbą z napisem „Nie jestem Puszkinem”. Znalezienie jej, znalezienie siebie i przetrwanie kryzysu Romkowi pomogą Rusłan i Ludmiła. Tylko to nie są bohaterowie Puszkina, a chilijskie wiewiórki z zoologicznego sklepu. Nowy tekst Ewy Nemesz napisany jest rytmizowaną prozą — być może najlepsza forma, aby dotrzeć do 14-letnich czujników, którym ważne jest usłyszeć: nie jesteś sam, i poradzisz sobie. Ewa Nemesz — trzykrotna laureatka nagrody „Knihuру”, laureatka nagrody „Książka roku” (2023). W Samokacie” ukazały się jej opowiadania „Napisy” i „Wyłącz ortografię”.