Wędrowna Ruś dla Chrystusa

Imię Sergiusza Wasiliewicza Maksimowa, pisarza, etnografa, badacza życia ludowego, jest dobrze znane znawcom i miłośnikom krajowej historii i kultury. Książka „Wędrowna Ruś dla Chrystusa” (1877) została napisana przez Maksimowa na podstawie wrażeń z podróży do Północno-Zachodniego Kraju, do którego został... wysłany w 1868 r. przez Cesarskie Rosyjskie Towarzystwo Geograficzne: pisarz odwiedził Smoleńską, Mogilewską, Witebską, Wileńską, Grodzieńską, Mińską gubernię. W książce Maksimow zwrócił uwagę na takie zjawisko życia ludowego, jak wędrowanie — z jego różnymi socjokulturowymi i codziennymi szczegółami. Pielgrzymi, chrystolubcy, skryci, prosiacy, kaliki wędrowne, biedna bracia i inni — wśród nich byli prawdziwi profesjonaliści swojego rzemiosła, znawcy zwyczajów, wierzeń, znaków, wykonawcy duchowych pieśni i bylin. Wędrowanie ukazuje się nie tylko jako styl życia, ale i jako duchowe poszukiwanie prawosławnego człowieka, dla którego wartość i sens leży w samej idei drogi.