Moskwa - Pietuszki

Wenedikt Jerofiejew to zjawisko w rosyjskiej literaturze jasne i niejednoznaczne. Jego słynny poemat "Moskwa-Pietuszki", napisany jeszcze w 1970 roku, to swoista filozoficzna przypowieść, dzieło poza czasem, gdyż Jerofiejew stworzył w książce swój świat, swoją wszechświat, w centrum którego - "człowiek,... jako miejsce spotkania wszystkich planów istnienia". Po raz pierwszy pojawiwszy się na łamach czasopisma "Trzeźwość i kultura" w 1988 roku, poemat "Moskwa-Pietuszki" stał się prawdziwym objawieniem dla czytelników i później został przetłumaczony na liczne języki świata.
"We wszechświecie Jerofiejewa nie ma zdrowego rozsądku, logiki, nie ma prawa, ładu. Jeśli spojrzeć na niego z zewnątrz, pozostanie niezrozumiany. Tylko włączając się w poetykę Jerofiejewa, tylko przechodząc na jego surrealistyczny język, tylko stając się jednym z bohaterów, w końcu - współautorem, czytelnik może odczuć ideową napiętość filozoficzno-religijnego dialogu, który prowadzą "ludzie przestępni". Ale nawet wtedy czytelnik będzie mógł poznać jerofiejewski obraz świata, ale go nie zrozumie. Prawdę przecież w ogóle nie można uzyskać z drugiej ręki" (A. Genis).