Rozpacz

„Rozpacz” (1934) — szósty powieść Władimira Nabokowa, napisana w Berlinie, i jego trzecia, po „Królu, damie, walecie” i „Kamerze obskura”, psychologiczno-kryminalna powieść, odrzucająca konwencje tego gatunku. Herman, berliński kupiec rosyjsko-niemieckiego pochodzenia, przekonany o swojej genialności, planuje przestępstwo, które, niczym dzieło... sztuki, ma stać się arcydziełem wynalazczości i doskonałości wykonania. Życie, jednak, okazuje się znacznie bardziej dowcipne i artystyczne niż zepsuty zamysł, krzywe lustro którego tylko zniekształca rzeczywistość. Forma narracji z perspektywy pierwszej osoby, wiara bohatera-opowiadacza w swoją własną wyjątkowość i błyskotliwy styl zbliżają „Rozpacz” do napisanej dwadzieścia lat później „Lolity”.