Pani Dalloway. Do latarni

Clarissa Dalloway, towarzyska dama w wieku pięćdziesięciu kilku lat, przygotowuje się do przyjęcia, które organizuje u siebie w domu. Rano wychodzi z domu po kwiaty, bardzo je lubi, trzeba obowiązkowo ozdobić nimi dom do wieczora. Spacerując po Londynie, przypomina sobie... swoją młodość, pierwszą miłość. W innej dzielnicy Londynu Septimus Warren Smith, weteran I wojny światowej, cierpiący na kontuzję, idzie z żoną Lucretią na przyjęcie do psychiatry. Dzień Smitha przeplata się z dniem Clarissy i jej przyjaciół, ich życia zbijają się w jedno, gdy przyjęcie osiąga swój szczyt. Dowiedziawszy się o tragedii związanej ze Smithem, Clarissa przewartościowuje swoje życie i stosunek do śmierci.
Mistrzowska powieść Virginii Woolf, w której przeszłość, teraźniejszość i przyszłość łączą się w jeden znaczący dzień w czerwcu 1923 roku.

„Do latarni” – to książka zdecydowanie niezwykła. Dwa dni, oddzielone dziesięcioletnią przerwą. Przedstawione idee, nastroje i duchowe doświadczenia. Pamięć, dzięki której stopniowo i niezauważalnie do tej delikatnej i eleganckiej powieści wkracza wielkie życie. Takie jest najsłynniejsze dzieło Virginii Woolf.
Na jego stronach wielka rodzina Ramseyów, spędzając lato na wyspie Skye, marzy o wyprawie do latarni, która jest widoczna z ich brzegu. Codziennie pani Ramsey informuje, że ojciec zabierze ich tam następnego dnia. Jednak podróż ciągle się opóźnia i opóźnia.
Opisując tę historię, Woolf zdołała narysować dziwaczną, trójwymiarową panoramę ludzkich relacji i opowiedzieć, co i jak myślą kobiety i mężczyźni, gdy nikt ich nie słyszy.