Czucie i wrażliwość

Powieści angielskiej pisarki Jane Austen (1775–1817) uważane są za klasykę literatury brytyjskiej. Są całkowicie różne od wcześniej istniejących w europejskiej literaturze oderwanych od życia sentymentalnych dzieł, którymi w końcu XVIII wieku mogły zachwycać się panny w rodzaju puśkinowskiej Tatiany Larin.... Już wczesne prace Jane były szczerym parodia na romansami miłosnymi tamtych czasów. Krytyczne spojrzenie na literaturę Jane przekazał ojciec przyszłej pisarki – szeroko wykształcony proboszcz George Austen. Najbardziej znanym dziełem Jane jest opublikowana w 1813 roku powieść „Duma i uprzedzenie”. Następne powieści „Rozum i uczucia”, „Siła zdrowego rozsądku” oraz „Emma” na zawsze zakończyły z dziełami, w których bohaterowie nie przypominali prawdziwych ludzi. Austen zawsze prawdziwie, a czasami z dużą dozą humoru opisywała prawdziwe życie. Nic dziwnego, że pisarka stała się zapowiedzią realizmu w angielskiej literaturze. Subtelny angielski humor nadawał jej tekstom szczególne urok. Wszystkie te cechy są również obecne w jej powieści „Czucie i wrażliwość”, która po raz pierwszy została wydana w 1811 roku. Fabuła powieści koncentruje się na miłosnych historiach dwóch sióstr: rozsądnej i powściągliwej Elinor oraz romantycznej, impulsywnej Marianny. Ramię w ramię przechodzą przez różne życiowe próby, opierając się na sobie nawzajem i na swojej rodzinie. W przeciwieństwie do swoich bohaterek, życie osobiste samej pisarki nie ułożyło się. Sława literacka przyszła do niej pośmiertnie.

Wizualizację postaci powieści i otoczenia, w którym rozgrywają się wydarzenia, pozwalają w tym wydaniu doskonałe i szczegółowe ilustracje dwóch angielskich artystów, braci Charlesa i Henry'ego Brocków. Każdy z nich mógłby stać się postacią pisarki, chociaż obaj żyli i tworzyli około sto lat później – na przełomie XIX i XX wieku. Charles Edmund Brock urodził się w 1870 roku. Zaczynał ilustrować książki w wieku dwudziestu lat, kreatywnie rozwijając sposób rysowania Huga Thomsona, który jest uważany za jednego z najlepszych brytyjskich mistrzów ilustracji książkowej drugiej połowy XIX wieku. Charles Brock odniósł na tym polu wielki sukces: poza powieściami Austen, pracował nad rysunkami do dzieł Swifta, Thackeraya i Elliota. Henry Matthew Brock był o pięć lat młodszy od Charlesa. Uczył się w Cambridge School of Art, również zaczął zajmować się ilustrowaniem i został członkiem Królewskiego Instytutu Artystów Akwafalistów.