Miedziany jeździec. Poematy. Z komentarzami

Aleksandr Siergiejewicz Puszkin (1799—1837) – rosyjski poeta, dramaturg i prozaik. Już za życia współcześni nazywali go największym narodowym poetą. Poema "Miedziany jeździec" (1833) opowiada historię biednego urzędnika Jewgienija, który żyje w Petersburgu i w wyniku powodzi traci ukochaną. Oszalały z... rozpaczy Jewgienij zaczyna wędrować po stolicy i w przypływie emocji obwinia Miedzianego jeźdźca — pomnik Piotra I nad Newą, za wszystkie swoje nieszczęścia. Za życia Aleksandra Puszkina "Miedziany jeździec" ukazał się w niewielkim urywku, ponieważ cesarz Mikołaj I wymagał wprowadzenia poprawek, na co Puszkin się nie zgodził. Pierwsza publikacja całego wiersza poetyckiego miała miejsce już po śmierci poety – w 1837 roku. W zbiorze znalazły się również główne dzieła Aleksandra Puszkina, których studiowanie jest obowiązkowe w programie szkolnym, – poematy ("Kaukaski jeńców" (1822), "Bachczysarajski fontann" (1824) i in.), lirykę.