Pętla i kamień w zielonej trawie. Ewangelia kata

W latach 70. XX wieku klasycy literatury rosyjskiej, bracia Weiner, autorzy słynnej powieści „Miejsca spotkań nie da się zmienić”, weszli na niebezpieczną drogę: chcąc służyć prawdzie w kraju o reżimie totalitarnym, stworzyli antyradziecką duologię „Pętla i kamień w zielonej trawie”... oraz „Ewangelia według kata”. Książki poruszały dwa tematy skrajnie tabu: okrucieństwa „władz”, pozostawionych bez kary i „kwestię żydowską”.
Bohaterami powieści „Pętla i kamień w zielonej trawie” są Szulamit i Alosza, jej kochanek, syn jednego z przywódców MGB. Losy ich rodzin splatają się w niesamowity sposób. Powieść zawiera zarówno tragiczną historię miłosną, jak i fascynujące śledztwo pełne pościgów i odkryć. Rzeczywistość, nawet w czasach stosunkowo „wegetariańskich”, niszczy wszelkie żywe życie, każdego, kto w taki czy inny sposób nie pasuje do nędznych sowieckich standardów i pragnie niedopuszczalnego – wolności…
W centrum powieści „Ewangelia według kata” znajduje się Paweł Chwatkin, charyzmatyczny antybohater, który zręcznie wplata mordercze wątki, ale sam jest więźniem namiętnej tęsknoty za kobietą, której życie i rodzinę bezlitośnie zniszczył… W latach 70. na emeryturze, ale pułkownik MGB Chwatkin, wcale nie stary, wciąż jeździ konno. „Chcę zwyciężać w życiu” – mówi. Pamięć czasami wyrzuca go z pomyślnej teraźniejszości w krwawą przeszłość. Widzimy jego życie od środka, jego własnymi oczami. A oto „dobra wiadomość” od kata: elementem ludzi, którzy nie wahają się łamać losów innych ludzi, jest strach. Rodzą go, żywią się nim i rozumieją tylko ten język. Słowa miłosierdzia i miłości są dla nich nieznane, niedostępne. Ich życie jest również sparaliżowane. Ale to nie czyni ich mniej niebezpiecznymi...