Idiota

Powieść «Idiota» obok «Zbrodnia i kara», «Młodzieńca», «Demonów» i «Braci Karamazow» należy do tzw. «wielkiej piątki» F. M. Dostojewskiego. Ta powieść stała się jednym z ulubionych dzieł pisarza, ponieważ Dostojewski przedstawia w niej swoją moralno-filozoficzną pozycję. W «Idiocie» postawiona jest... trudna zadanie — opisać «nowego proroka» i przedstawić reakcję otoczenia na słowa i czyny takiego poszukiwacza prawdy. W listach Dostojewski nazywa głównego bohatera swojej powieści, Myszkina, «księciem Chrystusem». W Ewangelii według Jana Zbawiciel mówi, że jest «nie z tego świata», dlatego także u Dostojewskiego książę Myszkin — źle dopasowujący się do realnego świata człowiek, współczesny błogosławiony. W tym kontekście można przypomnieć także Don Kichota Cervantesa; w oczach otoczenia ten bohater w najlepszym przypadku wydaje się dziwakiem. Razem z tym rozmowy z Myszkinem w niezwykły sposób ujawniają w postaciach powieści ich ukryte cechy duchowe. Tak, niewątpliwie, zmieniłby się także Marek Krystobój z powieści Bułhakowa po rozmowie z Jeszuyą Ha-Nozri. Jednak Myszkin nie jest w stanie zmienić otaczającego go zepsutego świata i, nie akceptując go, w końcu traci zmysły. Powieść «Idiota» zaczęła ukazywać się w częściach w numerach czasopisma «Russki Wiestnik» w 1868 roku. Ostatnie jej rozdziały zostały napisane przez Dostojewskiego w 1869 roku we Florencji. Praca nad powieścią szła mu trudno. Krytycy odnosili się do tego dzieła sceptycznie, uważając je za oderwane od życia. Opublikować «Idiotę» jako osobną książkę udało się dopiero w 1874 roku. Jednak z biegiem czasu stosunek publiczności do powieści zaczął się zmieniać, a na przełomie XIX-XX wieku wywarła ona znaczący wpływ na europejską kulturę. O tej powieści pisali Friedrich Nietzsche i Stefan Zweig. Później «Idiotę» wielokrotnie ekranizowano zarówno w Rosji, jak i za granicą.
Wydanie zdobią ilustracje Olgi Andreevnej Rusakowej. Dobrze oddają one skomplikowany wewnętrzny świat postaci powieści. Przyszła artystka urodziła się w Petersburgu. Po ukończeniu wydziału designu fińskiego Uniwersytetu Nauk Stosowanych Kymenlaakso odbyła praktykę w Politechnice Walencji na wydziale sztuk pięknych. Rusakowa bierze udział w międzynarodowych konkursach dotyczących ilustracji i sztuki wizualnej na ścianach. Ilustrowała filozoficzną powieść «Tak mówił Zaratustra» Nietzschego oraz «Zbrodnię i karę» Dostojewskiego w serii BML. Wykonała także ilustracje do zbioru wierszy Mariny Cwietajewej «Wieczorny album» w serii BML w mniejszym formacie.