Złote ziarno

Powiedzą, że z twarzy wody nie pić. Ale postępują zupełnie inaczej. Cichą i dobrą, ale brzydką według ludzkich miar Malaszę omijają i ranią nawet w rodzinie: z twarzy się nie udała, przyciąga nieszczęścia, odrzuca dobrych ludzi z domu. Zaklęta jeszcze... przed narodzinami, Malasza urodziła się i żyje pod nieszczęśliwą gwiazdą — nie zna czułości i dobra. Ale wszyscy zazdroszczą jej cichego usposobienia i złotych rąk. Jaskrawe, wciągające i liryczne opowiadanie, napisane przez Elenę Musatową, przypomina jednocześnie filozoficzną przypowieść i awanturniczą powieść. Jej bohaterów czekają ostre zwroty losu, niezliczone nieszczęścia i niespodziewane ocalenie w beznadziejnych sytuacjach. Ale dobry finał będzie tylko dla tych, którzy nie roztrwonili wewnętrznego ciepła na darmo i zrozumieli, że na cudzym nieszczęściu szczęścia się nie zbuduje.