Zabójstwa w Białym Klasztorze

Złoty wiek kryminału pozostawił wiele gwiazdorskich nazwisk – A. Christie, G. K. Chesterton, G. Mitchell i inni. W tym jaskrawym zestawieniu John Dickson Carr (1906–1977) zajmuje najbardziej zaszczytne miejsce. „Zabójstwo w zamkniętym pomieszczeniu”, gdzie nie ma miejsca na szaleńcze pościgi... i strzelaniny, a krąg podejrzanych jest maksymalnie ograniczony, to ulubiony zabieg autora. Carr wciąga czytelnika w sieci sprytnie zastawionych pułapek, zwodniczych posunięć i subtelnych aluzji, oferując udział w rozwiązaniu wymyślnej zagadki, rozwikłując nitki „niemożliwych” przestępstw. W powieści „Zabójstwa w Białym Klasztorze” (1934) czytelnik ponownie spotka czarującego i ekscentrycznego sir Henry’ego Merrivale’a, który został uznany za jednego z najbardziej niezwykłych detektywów w literaturze kryminalnej. Młody dyplomata o imieniu James Bennett, amerykański siostrzeniec sir Henry’ego, przyjeżdża do Londynu i otrzymuje zaproszenie na spędzenie Bożego Narodzenia w Surrey, w posiadłości Biały Klasztor. Wśród gości znajduje się hollywoodzka gwiazda filmowa, z którą Bennett poznał się jeszcze w Ameryce, a także jej liczni powracający. Bennetta dręczą fatalne przeczucia, więc zwraca się o radę do Merrivale’a…