Nieczystość. Wiedźmin

Droga – oto los wiedźmina. Przechylone ziemianki ustępują bogatym dworom, mokradeł pełne – burzliwym rzekom, rdzawym stepom – nieprzebytym lasom. Idzie wiedźmin, depta swoją rodzimą ziemię z krańca w kraniec. Jeśli twoim rzemiosłem jest godzenie Rzeczywistości z Niezrealizowaniem, pomoc ludziom... i dobrej nieczystości, a obezwładnianie złośliwej nieumarłej istoty, to spokoju tobie nie zobaczyć. Surowe życie, w trudach i zmartwieniach świat żyje. Swoją grę prowadzą czarnoksiężnicy, wspólnicy Zguby. Po ziemi błąka się echem pamięć o bohaterach dawnych czasów. Wzdłuż granic gromadzą się czarne chmury nieznanej klęski. A nad całą Bajkową Ruś nadciąga niewidzialny cień Zła. A w środku coś złowrogiego dojrzewa, nieproszony, przymusowo ofiarowany. Uwolni się?