Biedni ludzie

Dzieło, które przyniosło Dostojewskiemu sławę. Historia korespondencji między biednym urzędnikiem a młodą dziewczyną, w której listach ujawniają się tematy społecznej niesprawiedliwości, samotności i godności człowieka.

Mały urzędnik Makary Dewuszkina pomaga osieroconej dalszej krewniaczce Warence urządzić swoje życie w Petersburgu. On jest... niezdarny, absurdalny i często zabawny. Ona jest młoda, naiwna i ledwo trzyma się na powierzchni. W opozycji do obojętnego ogromnego świata, dwoje samotnych ludzi ma tylko jedno zbawienie - pisanie wzruszających listów do siebie nawzajem.

Prototypy do swojego pierwszego dzieła Dostojewski zbierał dosłownie wokół siebie: od dzieciństwa na własne oczy widział smutki i radości biednych ludzi, pacjentów swojego ojca, który był lekarzem w Szpitalu Marii; a siostra Dostojewskiego, Wiera, zainspirowała go do stworzenia postaci Warency swoimi dziecięcymi wspomnieniami.