Marzec, październik, Malwa

„Autofikcja Luby Makarewskiej to paląca rozmowa o seksualności i emocjonalnej zależności, o próbach ratunku i o poznawaniu siebie. Czytelnicy mogą potraktować tę prozę jako zaproszenie „poznać innego” — zbyt blisko, zbyt intymnie, zbyt niezręcznie dla „wygodnego
czytania“. Ale sedno sprawy tkwi... w tym, że już jest inny — pies Malwa. Jej świat jest dla nas zamknięty — ale ona zawsze jest blisko. Nie wiemy, co rozumie o życiu, kto jest blisko niej, ale jej obecność nadaje temu życiu głębszy sens, a zmysłowa proza staje się, paradoksalnie, czysta i hermetyczna. A jeśli czytelnik nie „pozna innego” — bo człowiek nigdy nie opowiada wszystkiego! — to pozna czas, w którym obok niego żyli, tęsknili, kochali Malwa i Luba. Czas strachu, #, pożegnań; czas seksu i książek; czas epigrafów z różnych planet”, — Lew Oborin, poeta, krytyk literacki.