I dłużej niż wiek trwa dzień...

Buranny Edigej pracuje na rozjeździe kolejowym, zagubionym wśród nieskończonych stepów. Kiedy umiera jego przyjaciel Kazanga, mieszkańcy wioski chcą pochować go na starożytnym cmentarzu, owianym legendami. Zgodnie z tradycjami stepowców, pogrzeb powinien odbyć się w ciągu jednego dnia. Jednak oddać hołd... wieczności nie pozwalają realia nowego wieku — tam, gdzie spoczywały prochy przodków, teraz buduje się kosmodrom...
Proza Czingiza Aitmatowa to wołający do sumienia głos wiecznych prawd, do których ludzkość zawsze dąży, ale którym nie zawsze podąża. Klasyk rosyjskiej i kirgiskiej literatury, którego twórczość niejednokrotnie nagradzano, Aitmatow zdobył uznanie współczesnych jeszcze przed wydaniem pierwszej powieści — pokochano go za opowiadania-przypowieści „Biały parowiec”, „Pies w łatkach biegnący brzegiem morza”, „Żegnaj, Gulsary!”. Ale publikacja powieści „I dłużej niż wiek trwa dzień...” (inna nazwa — „Buranny Półstałek”, 1980) wywołała furorę wśród czytelników. Stylistycznie bliski realizmowi magicznemu, powieść wciąga czytelnika zarówno w trudne czasy „budowy socjalizmu”, jak i w starożytne mity oraz w fantastyczną przyszłość, obiecującą spotkanie z pozaziemskim rozumem.