Babilon ponownie odwiedzony

Opowiadania Francisa Scotta Fitzgeralda, publikowane w amerykańskich czasopismach w pierwszej ćwierci XX wieku, doskonale oddają atmosferę czasów po zakończeniu I wojny światowej do początku Wielkiego Kryzysu. Był to, według samego pisarza, „Epoka jazzu”. Horrory europejskiej rzezi stopniowo były zapominane, przyszłość... wydawała się bezchmurna, a model amerykańskiego rozwoju — uniwersalnym schematem dla wszystkich krajów dążących do prosperowania. Fitzgerald w głównej mierze pisał o Amerykanach, którzy uważali się za „krem społeczeństwa”. Potajemnie zazdrościł tej młodzieży i starał się do niej należeć. Przyszły pisarz urodził się w 1896 roku w rodzinie imigrantów z Irlandii. Rodziców Francisa trudno było nazwać zamożnymi ludźmi. Nauka w Princeton została opłacona przez bardziej zamożnych krewnych. W murach Princeton młodzieniec zaczął marzyć o literackiej sławie. Dostanie się do wąskiego elitarnym kręgu swoich kolegów Fitzgeraldowi utrudniało irlandzkie pochodzenie i niskie możliwości finansowe; nigdy nie stał się jednym ze „złotej młodzieży”. Nic dziwnego, że Fitzgerald zaczął odczuwać wrogość do „klasy darmozjadów”. Literatura dawała mu możliwość ugruntowania swojego miejsca w życiu, głośnego ogłoszenia siebie. Swoich bohaterów pisarz często wzorował na bogatych nierobach, z którymi był zaznajomiony jeszcze z czasów studenckich. Prototypem wielu młodych bohaterek dzieł pisarza była piękność Zelda — córka szanowanego sędziego w Alabamie. Zamożna rodzina dziewczyny, uważanej za jedną z najbardziej prominentnych panien stanu, była kategorycznie przeciwna jej małżeństwu z Irlandczykiem, niezdolnym zapewnić przyszłej małżonce dostatniego życia. Zakochany Fitzgerald postanowił postawić na swój sukces w literackich kręgach. Przeprowadził się do Nowego Jorku, zaczął pracować w jednej z agencji reklamowych „Wielkiego Jabłka” i zaczął pisać opowiadania. Na początku rękopisy były zwracane. Sukces przyszedł do niego dopiero w 1920 roku po publikacji powieści „Z tej strony raju”. Dzieła Francisa zaczęły być drukowane, ożenił się z Zeldą i wkrótce stał się w pewnym sensie jednym z bohaterów swoich powieści — nabył willę na Manhattanie i zaczął regularnie pojawiać się z żoną na wszystkich znakomitych przyjęciach w Nowym Jorku. To życie, na zewnątrz tak atrakcyjne, miało również swoją ciemną stronę. Małżonkowie często się kłócili, zazdrosna Zelda awanturowała się z mężem, a on zagłuszał to alkoholem. Duch czasów doskonale oddają rysunki w tym wydaniu. Zostały wykonane przez całą plejadę amerykańskich artystów, którzy ilustrowali opowiadania Fitzgeralda na początku XX wieku.