Daleki Log. Uralskie opowieści

Opowiadania i powieść zbioru są połączone miejscem akcji i postaciami.W fikcyjnym Bażenowie wszystko jest prawdziwe: rozpoznawalne typy i znajome pejzaże. Natalia Bakirova kontynuuje tradycje uralskiej prozy, jej bohaterowie to klasyczni „mały ludzie”, którzy wykrzywiają los. Uralczyk Bażenów przypomina każdy inny prowincjonalny miasteczko,... skoncentrowany wokół jednego zakładu. Ale mieszkańcy Bażenowa wiedzą: jeśli spojrzeć w niebo, pewnego dnia zobaczysz, jak przez chmury przebija się promień, - i staje się słonecznie i przyjemnie. Mali ludzie Natalii Bakirovej marzą, aby przeżyć wielkie, pełne kolorowych wydarzeń i wyczynów życie. U niektórych się udaje, innym nie bardzo, ale nie wpadają w rozpacz i wierzą, że to nie otoczenie zmienia człowieka, lecz odwrotnie.  

Cytaty:
"Duży pokój z oknami na południe, między oknami rośnie w doniczce niespotykane drzewo fikus, z dużymi i skórzastymi liśćmi, przypominającymi gładkie łapy. Na górze łapy opierają się w sufit — fikus-atlas trzyma takie niebo. Pod tym niebem wznoszą się ku górze domy-regały. Kiedy chodzisz między nimi, od jednego zapachu starych stron, książkowego kleju, suchego pyłu staje się lżej na duszy." 

 "W łaźni — och, jak dobrze! Gorąco, zapach sosny od ścian i podłogi, zapach brzozy od wiązek, a pary, pary!.. Nakładliśmy się do syta: czerwoni, gorący, aż osłabli. Irka, najodważniejsza, otworzyła drzwi i — skok! — w zaspę. Krzyk, śmiech! Skok-że skok, a nie pomyślała, że ktoś może ją zobaczyć. Ktoś ją widział. Ktoś, komu wcale tego nie trzeba było."

 "Szedłszy przez park, rozrywaliśmy nogami sterty topolowych liści, a na niebie — później się dowiedziałam, że tak wygląda zaćmienie, — na niebie wisiał niezwykły księżyc: wyraźnie było widać, że to oświetlona strona kuli. I samą kulę można było także dostrzec, wyłaniała się na tle nieba. Wyraźna kula, ciało niebieskie!" 

 "Mówi się: rosyjska gościnność. To mówią ci, którzy nie doświadczyli baskirskiej. Na stołach gorący szaszłyk. Marynowane pomidory zwiędły w żółtawym zalewie, a od świeżych placków unosił się taki syty zapach, że wystarczy wdech — i jakby już się najadł."