Niebieski Kangur

W zbiorze „Niebieski Kangur” znajdują się cztery kolorowe historie brytyjskiej artystki Emmy Chichester Clark o dziewczynce Lili i jej najlepszym przyjacielu – Niebieskim Kangurze.W pierwszej historii, zatytułowanej „Niebieski Kangur! Auu!”, Lila w ciągu trzech dni trzykrotnie gubi swojego ulubieńca –... na placu zabaw, w autobusie i w zoo. Dobrze, że wokół są dobrzy, zainteresowani ludzie, którzy zwracają go swojej właścicielce-nieogarze. Ale kiedy Niebieski Kangur dowiaduje się, że Lila planuje zabrać go ze sobą nad rzekę, jego cierpliwość się kończy i sam się od niej ukrywa. Cała rodzina szuka Niebieskiego Kangura – najpierw w domu, potem w ogrodzie. A Niebieski Kangur cicho siedzi w kieszeni fartucha Lili i czeka, aż Lila go znajdzie. Wszystko kończy się pomyślnie, ale teraz, jeśli Lila gdzieś się wybiera, sadza Niebieskiego Kangura do swojej „torby” w pasie. Tak nigdy i za nic nie zginie!W drugiej historii „To wszystko Niebieski Kangur!” Lila wszystkie swoje psoty zwala na Niebieskiego Kangura. Ktoś nie wyłączył kranu w kuchni? Przestraszył kota? Uraził braciszka Jaka? Wyrzucił rzeczy przez okno? Wszystko to wina Niebieskiego Kangura! „Skoro tak, niech on pomyśli sam o swoim zachowaniu”, – postanawia mama i sadza Niebieskiego Kangura na szafie, gdzie Lila nie ma szans sięgnąć. W nocy, siedząc na szafie, Niebieski Kangur myśli, jak przeprosić i siebie, i Lilę. I do głowy przychodzi mu jedna myśl…W trzeciej historii „Raz, dwa, trzy! Niebieski Kangur, patrz!” Lila wyczynia różne rzeczy, aby zwrócić na siebie uwagę. I nie słucha, kiedy mówią jej: „Lila, wystarczy! Zatrzymaj się!”. A Niebieski Kangur musi na to patrzeć. W końcu, z powodu kolejnej sztuczki Lili, z milczącego widza staje się bezpośrednim uczestnikiem. Znajduje się na drzewie, wisi na gałęzi, trzymając się ostatnimi siłami, a potem spada z wysokości na ziemię. Wokół ciemność, a ogon ma dziurę! Rano Lila widzi swojego ulubieńca z zabandażowanym ogonem i radośnie rzuca się w jego stronę. Ale mama mówi, że nie odda jej Niebieskiego Kangura, dopóki nie zobaczy, że Lila potrafi być dobra i posłuszna. Cały dzień Lila stara się być grzeczna, a wieczorem obiecuje mamie i Niebieskiemu Kangurze, że nie będzie już żadnych sztuczek!W czwartej historii „Niebieski Kangur, wymyśl mi grę!” Lila rysuje dinozaury, organizuje herbatkę dla pluszowych zwierząt na łące, czyta Niebieskiemu Kangurze książkę, ratuje swoje zabawki przed deszczem, pomaga tacie uspokoić braciszka Jaka – i wszystko to robi sama! A Niebieski Kangur patrzy na nią i myśli: „Jak wspaniała zabawa!”Niebieski Kangur to nie zwykła zabawka. Pomaga Lili, a z nią także małemu czytelnikowi spojrzeć na siebie z boku. I swoim przykładem podpowiada, jak postąpić w danej sytuacji.