Trucizna

Po otruciu małej córki trucizną difenbachii, Tanya stara się pozbyć uczucia winy. Proces nad sobą jest bezlitosny, bardziej niż przesłuchania policji i kontrole pracowników socjalnych. I podczas gdy konflikt zewnętrzny się rozwiązuje, wewnętrzny tylko się zaostrza. Życiu dziecka nic już... nie zagraża, ale bohaterka musi walczyć o zachowanie samej siebie.

„Trucizna” to uniwersalna historia kobiecego bólu w osobistym ujęciu. Mówi do nas o hipokrytycznych normach społeczeństwa, roli kobiety i młodej matki we współczesnej Rosji.

„Trucizna” to dokładna, głęboka i bardzo szczera refleksja na temat nowoczesnego macierzyństwa. Macierzyństwa, w którym mieszają się wstyd, społeczne potępienie i marka „Idealne rodzicielstwo”. Każde słowo odbije się bolesnym rozpoznaniem w duszy każdej wystarczająco dobrej matki. „Nie jesteś sama”, mówi swoją historią autorka. Bardzo ważna książka, którą chciałabym dać do przeczytania nie tylko każdej mamie, ale także wszystkim, którzy ją otaczają.