Makbet. Tragedie

Przechodzą stulecia, ale sztuki wielkiego angielskiego dramatopisarza Williama Shakespeare'a wciąż przyciągają uwagę czytelników i widzów. Sekret nieśmiertelności jego dzieł tkwi nie tylko w obrazowości języka i wyrazistości postaci. Rdzeniem sztuk Shakespeare'a są silne ludzkie uczucia i pasje. Prowadzeni miłością, pragnieniem... zemsty, próżnością czy zazdrością, bohaterowie Shakespeare'a nie pozostawiają nas obojętnymi, ponieważ wszystkie te uczucia i pasje są wieczne. A jeszcze jednym z głównych tematów - źródło każdej pasji i każdego występku - jest samowola i nieodparta potrzeba "wzięcia swojego". Straszny dewiza "każdemu swoje" jest wyryta nad wejściem do stworzonych przez Shakespeare'a piekiel wielkich i małych, ale zawsze śmiertelnych pasji.
"Król Lear", "Burza" należą do późnego okresu twórczości Williama Shakespeare'a; w obu sztukach głównym bohaterem jest starzejący się władca, a tematem - rozstanie z władzą. Tragedię "Król Lear" wielu nazywa największym z wszystkich dzieł Shakespeare'a. Blok pisał: "Tragedie Romea, Otella, nawet Makbeta i Hamleta mogą wydawać się dziecinne w porównaniu z tą. Tutaj najprostszym i wszystkim zrozumiałym językiem mówi się o najbardziej tajemnym, o czym nawet mówić strach...".
Do najbardziej udanych i popularnych sztuk Shakespeare'a na scenie należy również "Burza"; jej gatunek zwykle określa się jako romantyczna bajka, chociaż w rzeczywistości jest to tragikomedia. To - ostatnia sztuka Shakespeare'a napisana bez współautorów, jego pożegnanie z teatrem.
"Makbet" też o władzy, wprawdzie, nie trwającej długo. Trzy tajemnicze proroctwa się spełniają, Makbet przejmuje tron Szkocji... To jedna z najciemniejszych i najbardziej brutalnych tragedii Shakespeare'a.