Rosyjska kanarka. Żółtuchin

„Rosyjska Kanarka” nie zawiedzie wiernych fanów twórczości Diny Rubin, a być może przyniesie autorowi nowych wielbicieli. Ta trylogia, podobnie jak inne książki autora, wyróżnia się pięknym językiem rosyjskim, malowniczymi postaciami, historiami o profesjonalistach w swojej dziedzinie, zapaleńcach. W „Białej Gołębicy... Kordoby” czytaliśmy o artystach i ekspertach w malarstwie, w „Pismie Leonarda” — o cyrkowcach, w „Rosyjskiej Kanarce” znowu stają przed nami losy ludzi sztuki, znowu historie rodzin na przestrzeni długiego czasu, a także niezwykła historia o domowych ptakach śpiewających — kanarkach. Jak zawsze w powieściach Rubin, tutaj znajdziemy wspaniałe portrety słynnych miast. Już czytaliśmy o Taszkencie w powieści „Po słonecznej stronie ulicy”, teraz przed nami gorąca wschodnia Ałma-Ata i błyszcząca Odessa w różnym czasie XX wieku. Wszystkim, którzy jeszcze nie przeczytali tej książki, życzymy miłej lektury!